Plac Unii Lubelskiej rozgranicza początek głównej ulicy jaką jest Marszałkowska z wyjątkową dzielnicą Warszawy - Mokotowem. Są one silnie związane z historią miasta, jej mieszkańców i Polski.
Plac Unii Lubelskiej jeszcze w XIX wieku stanowił granicę miasta, które swój rozwój zawdzięczało wielokulturowej aktywności jej mieszkańców i wybitnej postaci jaką był niewątpliwie z pochodzenia Rosjanin Prezydent Starynkiewicz. Dzięki niemu już przed wybuchem pierwszej wojny światowej, Warszawa posiadała nowoczesny system wodociągów miejskich, gazownię, elektrownię miejską, sieć telefoniczną, tramwaje i kolejkę. Warszawa miała też stałe połączenia kolejowe z Wiedniem i Wilnem.
Miasto cały czas się rozwijało, stawało się przez to miejscem znaczącym na mapie Europy. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. i przejściowych trudnościach związanych z budową nowego państwa, a tym samym administracji lokalnej, z końcem lat dwudziestych XX wieku datuje się dynamiczny rozwój stolicy odrodzonego państwa. Począwszy od 1930 r. zauważamy istny boom budowlano – inwestycyjny. Warszawa staje się metropolia nazywaną „Paryżem północy”. To dzieło Prezydenta Stefana Starzyńskiego i wszystkich aktywnych mieszkańców miasta.
Materiał dostępny na Licencji CC- BY-NC
