Trudne położenie międzynarodowe Litwy dobrze rozumiał Jagiełło wielki książę litewski w latach 1377 – 1434. Zgodził się na wielkie ustępstwa na rzecz strony polskiej podczas rozmów w Krewie. Znosił też upokorzenia ze strony młodocianej Jadwigi, gdy ta przysłała wysłannika, by ten dokładnie przyjrzał jego urodzie. Jagiełło jak głosi legenda wpuścił wysłannika przyszłej małżonki nawet do łaźni.
Zapisy w akcie Unii Krewskiej zobowiązywały Jagiełłę do przyjęcia chrztu. Tym samym realizacja postanowień unii w Krewie wciągnęła Litwie w krąg kultury zachodnio chrześcijańskiej. Książę przyjął chrzest 1386 roku w tym samym roku poślubił królową Jadwigę, podjął też działania których celem miała być chrystianizacja całej Litwy.
Okoliczności chrystianizacji Litwy można porównać z przyjęcia chrztu przez Mieszka w 966 roku. Mieszko wówczas poślubił księżniczkę czeską Dobrawę i za jej pośrednictwem i przyjął chrzest, a Polska została uznana za państwo chrześcijańskie.
Obraz "Chrzest Litwy" - autor Jana Matejko, źródło: Wikipedia
W 1386 roku Jagiełło przyjął chrzest przyjmując imię Władysław. Pierwotnie na ojca chrzestnego wybrano wielkiego mistrza krzyżackiego. Jednak krzyżakom nie była na rękę chrystianizacja Litwy, ponieważ podważało to sens istnienia państwa zakonnego. Ostatecznie ojcem chrzestnym został książę opolski z dynastii Piastów Władysław Opolski, po którym Jagiełło otrzymał imię.
W 1388 roku w Wilnie utworzone zostało biskupstwo, które weszło w skład metropolii gnieźnieńskiej. Pierwszym biskupem wileńskim został Andrzej Jastrzębiec który przy poparciu króla podjął się misji chrystianizacji całego kraju. Na zjeździe bojarów litewskich w 1387 król Władysław Jagiełło nakazał Litwinom wszystkich stanów do przyjęcia chrztu.
